رابطه انواع حافظه با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی دارای ناتوانی های یادگیری

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انواع حافظه با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری است. روش: روش تحقیق از نوع توصیفی ـ همبستگی می باشد. جامعه آماری مشتمل بر دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری در ارومیه است که حجم نمونه با روش کل شماری 120 نفر انتخاب شد. ابزار اندازه­گیری متغیرها، پرسشنامه است که پرسشنامه دانیمن و کارپنتر برای آزمون ظرفیت حافظه فعال و پرسشنامه اسمیت، دلاسالا، لاژیه و مایلار برای حافظه کوتاه و بلندمدت استفاده شد و سنجش پیشرفت تحصیلی با توجه به نمره دانش آموزان انجام گرفت. پایایی کل پرسشنامه حافظه کوتاه و بلندمدت با آلفای کرونباخ 90/0 و پایایی پرسشنامه حافظه فعال به روش دو نیمه کردن 84/0 به­دست آمد. یافته­ها: اهم یافته ها نشان داد که بین عملکرد حافظه فعال، حافظه کوتاه مدت و بلندمدت با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سن و عملکرد حافظه کوتاه مدت رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد، اما بین سن وعملکرد حافظه بلندمدت و فعال رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه­گیری: نتایج بیانگر این مطلب هستند که تقویت حافظه با بهبود و پیشرفت تحصیلی در ارتباط است و هر چه عملکرد حافظه قوی­تر باشد، عملکرد تحصیلی بهتر محقق می شود.